De geschiedenis van het dragen, gaat heel ver terug. Ik vind het zo grappig en herkenbaar, dat ik het graag met jullie wil delen.

Vroeger, op school, leerden we dat zoogdieren onder te verdelen waren in twee categorieën: de nestblijvers en de nestverlaters. Deze theorie is inmiddels achterhaald. Zoogdieren kun je onderverdelen in drie groepen. Dat zijn:

– De verstoppers
– De vluchters
– De dragers

De verstoppers verstoppen hun baby’s om ze zo te beschermen tegen gevaren van buitenaf. Deze baby’s zijn hulpeloos en liggen erg stil. Ze krijgen erg vette melk, zodat ze lang verzadigd zullen zijn en niet gaan huilen/ geluid gaan maken als mama weg is. Voorbeelden van verstoppers zijn: honden, katten, leeuwen en muizen.

De vluchters; deze baby’s zijn vrijwel direct na de geboorte mobiel en kunnen vluchten als er gevaar is. De melk van deze mama’s is geschikt voor een snelle groei en spieropbouw. Voorbeelden van vluchters zijn: koeien, schapen en herten.

De dragers dragen hun kind bij zich. Deze baby is gemaakt om gedragen te worden, de handjes en voetjes staan naar binnen en er is direct vanaf geboorte een grijpreflex. Deze baby’s zijn hulpeloos zonder hun moeder. De melk is gericht op de hersenontwikkeling. Voorbeelden van dragers zijn de kangaroe, de aap en…. De Mens!

De mens is dus gemaakt om te dragen, maar waarom doen we dat niet meer? Dat is een lang verhaal wat ongeveer startte in de middeleeuwen. Rijke vrouwen hadden een ‘min’ om hun kind(eren) te voeden: Hoe verder je kind bij je weg was, des te meer geld en aanzien je had. Je kon dit blijkbaar allemaal betalen. Op schilderijen uit die tijd werden bedelaars dragend geschilderd. Dragen was een teken van armoede.
Toen rond 1900 de kinderwagen zijn intrede deed, werd ook dit een statussymbool. Het kind werd nu geduwd in plaats van gedragen. Het heeft dus te maken heeft met status en geld. Gelukkig komt hier nu weer verandering in en worden baby’s steeds meer gedragen, zoals de natuur het bedoeld heeft.

Momenteel heeft het nog de ‘hippie-status’. In de hippietijd werd er ook gedragen. Dat beeld is blijven hangen. Je bent een beetje raar als je je kind draagt. Misschien ook wel een beetje arm? Mij is een keer een kinderwagen aangeboden, omdat ik ‘dat arme kind altijd droeg’. Toen ik vertelde wat een doek kost en dat ik dus geen arme sloeber ben, werd de kinderwagen weer meegenomen.
Als je bovenstaande leest, behandelen we onze ‘jongen’ erg bijzonder. We geven ze melk van vluchters (kunstmelk) en behandelen ze als verstoppers door ze in hun eigen kamertje te leggen, ver weg van hun ouders. Maar het instinct van een baby is nog hetzelfde als duizenden jaren geleden. Als je een pasgeborene neerlegt zal hij gaan huilen. Een baby weet niet dat hij hartstikke veilig is in zijn mooie kamertje met stippeltjes-behang, Koekadekentjes en een Woezel en Pip knuffel. Hij weet niet dat daar geen roofdieren zijn die hem niet op zullen eten. Een baby reageert vanuit zijn instinct als je hem neer legt. Hij zal gaan huilen. Helemaal als je hem op zijn ruggetje neerlegt, immers zijn buik is zijn meest kwetsbare plek, daar zitten alle organen. Hij voelt zich écht veilig bij mama. Zijn instinct zegt hem te gaan huilen, zodat mama hem op gaat pakken. Bij mama is ook een sensor ingebouwd die direct op het gehuil van haar baby reageert en die ook de dráng heeft om haar baby op te pakken. 

Mama is gebouwd om te dragen. Onze heup is een zitje. Instinctief zul je, ook als je niet draagt, je kindje daar op zetten. Boven je borst is een plekje wat ruikt naar jouw, wat bomvol oxytocine* zit. Je kindje zal daar graag vertoeven. En laat dat nou net het plekje zijn waar je, met de draagdoek, je kindje draagt! Dat is ook de reden dat pasgeborenen zo graag op mama’s borst in slaap vallen. Prachtig toch, de manier waarop we gebouwd zijn?

Ik ben ook ontzettend blij dat het tij lijkt te keren. Dat er steeds meer mede-moeders (ergonomisch) gaan dragen. Dat er samen met het kindje geslapen wordt. (doe dit wel veilig) Maar ook dat we een kindje niet meer laten huilen. Dat er van uit gegaan wordt dat een baby met een reden huilt. Kortom, dat een mensenbaby als een mensenbaby behandeld wordt! Er is nog een hoop te halen en daar draag ik, als mama en als draagconsulente, graag mijn steentje aan bij!

Liefs
Draagmemmie

*oxitocine is ook bekend als het knuffelhormoon